Η πρόσβαση πραγματοποιείται μέσω μονοπατιού που ξεκινά από την πλατεία του Παλιού Καρλοβάσου και φτάνει μέχρι την είσοδο του σπηλαίου. Η διαδρομή διαρκεί πεζή 15 λεπτά.

Ο σχηματισμός του σπηλαίου είναι αποτέλεσμα αποκοπής μεγάλης μάζας ασβεστόλιθου από τον κυρίως ασβεστολιθικό όγκο και επικάθησής του πάνω σε σχιστόλιθο. Η μορφολογία του οφείλεται τόσο στη χημική διάλυση (καρστ) του υπερκείμενου ασβεστόλιθου όσο και στη μηχανική διάβρωση του υποκείμενου σχιστολίθου.

Στο στόμιο του σπηλαίου ανοίγεται πλάτωμα διαμέτρου 6 μ. από το οποίο ξεκινά ένας διάδρομος πλάτους 4,50 μ. και μήκους 16 μ. που οδηγεί σε δύο διακλαδώσεις. Στο δεξί τμήμα ανοίγεται αίθουσα διαστάσεων περίπου 10×13 μ., όπου είναι χτισμένο σύγχρονο εκκλησάκι.
Τα τοιχώματα της αίθουσας είναι καλυμμένα με λιτό λιθωματικό διάκοσμο. Στη δίοδο προς το αριστερό τμήμα υψώνεται, εκατέρωθεν μιας σταλαγμιτικής στήλης, σύγχρονη ξερολιθιά ύψους 1 μ.

Αριστερά της σταλαγμιτικής στήλης υπάρχει μικρό βάραθρο, ενώ δεξιά στενό πέρασμα μας οδηγεί σε δύο μακρόστενες αίθουσες συνολικού μήκους 17 μ., οι οποίες επικοινωνούν μέσω στενής διόδου εκατέρωθεν κεντρικής σταλαγμιτικής στήλης.

Στις δύο αυτές αίθουσες παρατηρείται πλούσιος λιθωματικός διάκοσμος, που περιλαμβάνει και σχηματισμό γκουρ στο δεξί τοίχωμα της δεύτερης.

Το τέλος αυτών των αιθουσών ορίζεται από σταλαγμιτικό ανέβασμα ύψους περίπου 3 μ., πάνω στο οποίο δημιουργείται πλάτωμα διαστάσεων 1 χ 1μ. Από εκεί, μέσω δεύτερου σταλαγμιτικού ανεβάσματος ύψους περ. 5 μ., οδηγούμαστε πιθανόν σε δεύτερο επίπεδο .

Η επιφανειακή έρευνα απέδωσε ευρήματα κεραμικής, τα οποία χρονολογούνται κατά το πλείστον πιθανόν στους υστερορωμαϊκούς, βυζαντινούς και νεότερους χρόνους, ενώ δεν αποκλείεται λιγοστά να ανήκουν στην πρώιμη εποχή του χαλκού. Το σπήλαιο φωτίζεται λίγο για τους επισκέπτες.